Dag 16 Cu Chi tunnels en Cao Dai zo 9-10
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Janneke
09 Oktober 2016 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Na weer een goed ontbijt, stond om 8.00 uur onze vrouwelijke gids Ly ons al op te wachten met de chauffeur.
We gaan vandaag naar de Cu Chi tunnels en Cao Dai.
Eerdat we de stad uit zijn, zijn er al 3 kwartier verstreken. Er rijden hier in Ho Chi Minh 6 miljoen brommers/scooters, meer dan het overige vervoer en er zijn geen verkeersregels. Gewoon goed opletten. Het gaat kris kras door elkaar. Weinig ongelukken, maar toch hebben we er een onderweg gezien. Een auto gelanseerd op de vangrail, door een vrachtwagen. Vandaag zijn de meesten vrij en gaan ze hun ouders of familie buiten Ho Chi Minh bezoeken. Vandaar dat het zo druk was, maar anders ook hoor.
Voordat we bij de Cu Chi tunnels waren, regende het behoorlijk. Tijdens het bezoek aan de tunnels was het gelukkig droog. We komen bij het busje en het plenst weer. Wat hebben we geboft, de grond was wel blubberig.
Tijdens de beruchte Vietnamoorlog dienden deze als schuilplaats voor de Vietcong. De tunnels zijn bijelkaar zo'n 300 km lang en bevinden zich op verschillende niveau's, vaak verbonden met deuren die met boodytraps waren beveiligd. De gangen waren smal en hadden vaak bochten ter bescherming tegen explosies. De tunnels waren bezaaid met allerlei valkuilen om ongewenste indringers te verjagen. Granaten, scherpe bamboestokken, giftige slangen en valse doorgangen die leidden naar een tot de tandbewapende guerrillastrijder. De tunnels vormden een wereld op zich, er waren ondergrondse werkruimtes, hospitalen met operatiezaal, slaap- en eetruimtes, vergaderzalen, wapens- en voedselopslagplaatsn en zelf een theater. Nu is een deel van het tunnelcomplex omgebouwd als een museum. De soldaten maakten van autobanden sandalen en de zool deden ze anders om, de hak naar voren en de neus naar achteren, zo misleiden ze de vijand.
Fokko en Dennis zijn nog een gang ingeweest, deze is speciaal gemaakt voor de buitenlanders, omdat het groter is. Zo smal als de Vietnamezen hem hadden, daar kunnen wij niet in. Het was er ook erg benauwd.
Om 10.45 uur doorgereden naar het plaatsje Tay Ninh, om de Cao Dai
kerk te bezoeken. De chauffeur heeft hard moeten rijden om op tijd te zijn. Om 12.00 uur begint de dienst. We waren net op tijd.
Cao Dai is een mooie kleurrijke kerk. Herkenbaar aan een groot oog op de gevel. Caodaisme is een relatief nieuwe syncretische en monotheistische religie, officeel tot stand gekomen in Tay Ninh, Zuid-Vietnam, in 1926. Het resultaat is een kleurrijke mengelmoes van Boeddhisme, Islam, Confucianisme, Taoisme, Vietnamees spiritualisme en Christendom. De priesters waren gekleed in het wit, rood en blauw, de volgelingen hebben witte gewaden aan.
Lunch genomen in een boomhut. Dat is weer eens wat anders.
Om 16.00 uur waren we weer in het hotel. Na de koffie en rust weer de stad in om te kijken waar we nu weer zouden gaan eten. We zijn bij de Sub Way aangeland.
De foto's houden jullie nog te goed, want ik moet de laptop opladen. Heb hem op de powerbank, maar dan kan ik geen foto's in de map zetten.
Weer de groetjes van ons allen.
We gaan vandaag naar de Cu Chi tunnels en Cao Dai.
Eerdat we de stad uit zijn, zijn er al 3 kwartier verstreken. Er rijden hier in Ho Chi Minh 6 miljoen brommers/scooters, meer dan het overige vervoer en er zijn geen verkeersregels. Gewoon goed opletten. Het gaat kris kras door elkaar. Weinig ongelukken, maar toch hebben we er een onderweg gezien. Een auto gelanseerd op de vangrail, door een vrachtwagen. Vandaag zijn de meesten vrij en gaan ze hun ouders of familie buiten Ho Chi Minh bezoeken. Vandaar dat het zo druk was, maar anders ook hoor.
Voordat we bij de Cu Chi tunnels waren, regende het behoorlijk. Tijdens het bezoek aan de tunnels was het gelukkig droog. We komen bij het busje en het plenst weer. Wat hebben we geboft, de grond was wel blubberig.
Tijdens de beruchte Vietnamoorlog dienden deze als schuilplaats voor de Vietcong. De tunnels zijn bijelkaar zo'n 300 km lang en bevinden zich op verschillende niveau's, vaak verbonden met deuren die met boodytraps waren beveiligd. De gangen waren smal en hadden vaak bochten ter bescherming tegen explosies. De tunnels waren bezaaid met allerlei valkuilen om ongewenste indringers te verjagen. Granaten, scherpe bamboestokken, giftige slangen en valse doorgangen die leidden naar een tot de tandbewapende guerrillastrijder. De tunnels vormden een wereld op zich, er waren ondergrondse werkruimtes, hospitalen met operatiezaal, slaap- en eetruimtes, vergaderzalen, wapens- en voedselopslagplaatsn en zelf een theater. Nu is een deel van het tunnelcomplex omgebouwd als een museum. De soldaten maakten van autobanden sandalen en de zool deden ze anders om, de hak naar voren en de neus naar achteren, zo misleiden ze de vijand.
Fokko en Dennis zijn nog een gang ingeweest, deze is speciaal gemaakt voor de buitenlanders, omdat het groter is. Zo smal als de Vietnamezen hem hadden, daar kunnen wij niet in. Het was er ook erg benauwd.
Om 10.45 uur doorgereden naar het plaatsje Tay Ninh, om de Cao Dai
kerk te bezoeken. De chauffeur heeft hard moeten rijden om op tijd te zijn. Om 12.00 uur begint de dienst. We waren net op tijd.
Cao Dai is een mooie kleurrijke kerk. Herkenbaar aan een groot oog op de gevel. Caodaisme is een relatief nieuwe syncretische en monotheistische religie, officeel tot stand gekomen in Tay Ninh, Zuid-Vietnam, in 1926. Het resultaat is een kleurrijke mengelmoes van Boeddhisme, Islam, Confucianisme, Taoisme, Vietnamees spiritualisme en Christendom. De priesters waren gekleed in het wit, rood en blauw, de volgelingen hebben witte gewaden aan.
Lunch genomen in een boomhut. Dat is weer eens wat anders.
Om 16.00 uur waren we weer in het hotel. Na de koffie en rust weer de stad in om te kijken waar we nu weer zouden gaan eten. We zijn bij de Sub Way aangeland.
De foto's houden jullie nog te goed, want ik moet de laptop opladen. Heb hem op de powerbank, maar dan kan ik geen foto's in de map zetten.
Weer de groetjes van ons allen.
-
10 Oktober 2016 - 08:00
Ruth:
Weer een mooie en interessante dag, zo te lezen. Jullie maken heel wat mee. Hier staat alles in het teken van 'nog 1 nachtje slapen en dan ben ik jarig....' voorbereidingen zijn in volle gang! Eten jullie morgen ook een lekker taartje? Geniet ze daar! Liefs! -
10 Oktober 2016 - 21:20
Els:
Jeetje, wat griezelig die foto's met die ondergrondse pinnen, brrr. Gelukkig is die rot-oorlog voorbij en hoop ik dat jullie alleen vreedzame mensen zien. Er is daar al genoeg struggle for life, met al die brommers en scooters...Mooi die foto's met die monniken, zijn jullie ook bekeerd??!! Hier heb ik zojuist een aflevering gezien van "Floortje terug in Syrië", het is vreselijk te zien hoeveel mensen op ons kleine bolletje met elkaar omgaan. Dus... zie je mooie dingen, lieve mensen: geniet er extra van!
En Ruth, ik ken je niet, maar alvast van harte gefeliciteerd!
Liefs,
Els -
10 Oktober 2016 - 22:03
Ria:
Dat was weer een prachtig reisverslag met kleurrijke foto's. De foto's in het tempelcomplex van de Cao Dai waren een mix van vele kleuren, erg apart en bijzonder om te zien. Janneke jij staat zelf ook leuk op de foto bij het roze paardje. Hebben jullie de wijk Cholon al verkend? Wil alvast gefeliciteerd met je kleindochter Mette. Veel liefs, Ria -
10 Oktober 2016 - 22:35
Tjepko En Rita Faber:
Complimenten voor de prachtige foto,s allemaal!
Wil, alvast van harte gefeliciteerd met Mette haar verjaardag morgen.
Oma heeft vast wel een bijzonder kadootje uit zo,n ver land mee in haar koffer.
Groetjes en liefs voor Wil.
Rita Faber
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
